Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Έλληνας μοναχός και ιεραπόστολος
Ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, γνωστός επίσης ως Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης και Αρχιμανδρίτης Εφραίμ, (κατά κόσμον Ιωάννης Μωραΐτης, Βόλος, 24 Ιουνίου 1928 - Αριζόνα ΗΠΑ, 7 Δεκεμβρίου 2019) ήταν Έλληνας ιερομόναχος, ιεραπόστολος και αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μονής Αγίου Αντωνίου (Αριζόνα, ΗΠΑ) της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός στην Αμερικάνικη ήπειρο για τον μοναστικό του βίο και το ιεραποστολικό του έργο.
Αποσπάσματα
επεξεργασία- Ο Χριστός είναι πολύ κοντά στις ψυχές που περιφρονούνται[1].
- Πριν από τα ογδόντα μου χρόνια, πήγαινα συχνά στον Παράδεισο. Και τώρα βέβαια αλλά η ηλικία έχει τον ρόλο της. Μία φορά με πήρε ο Κύριος από το χέρι και μου έλεγε «... εδώ έκανες εκκλησία, εδώ εξομολόγησες και σώθηκε η ψυχή, εδώ παρηγόρησες, εδώ νουθέτησες...» μου έλεγε δηλαδή τα πάντα και μαζί με αυτό μου έδινε χαρά, συγχρόνως με το λόγο του. Τόσο πολύ χαρά που είπα «Χριστούλη μου, δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Θα εκραγώ. Να με γυρίσεις πίσω.» Και βρέθηκα πάλι στο δωμάτιό μου[1].
- Η κόλαση. Πώς είναι; Φρίκη, φρίκη. Ούτε πουλάκι να μην πάει εκεί. Όπως πνίγονται οι άνθρωποι στη θάλασσα, έτσι πνίγονται στα βάσανα της κόλασης, συντροφιά με τους δαίμονες. Να προσευχόμαστε για τους νεκρούς. Είναι μεγάλη ελεημοσύνη[1].
- Κάθε ημέρα να είμαστε με το εισιτήριο στο χέρι. Δε γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί. Κάποτε εξομολόγησα κάποιον στο νοσοκομείο με τα νεύματα και σε λίγο πέθανε. Κάτι καλό έκανε στη ζωή του και σώθηκε τελευταία στιγμή. Στη ζωή μου πέρασα πολλές ταλαιπωρίες και είδα ότι η Θεία Πρόνοια, κατευθύνει τα πάντα προς το καλό του ανθρώπου. Να μη μας φεύγει η μνήμη του θανάτου[1].
- Εκεί τότε εκείνο το φοβερό δαιμόνιο, άρχισε να κατηγορεί τον καθέναν χωριστά, για τα αμαρτήματά του. Και πρώτον, διότι δεν είχε κανείς μετάνοια. Το επαναλαμβάνω σε όλους. Δεν είχε κανείς μετάνοια! Δεύτερον, τρίτον, τέταρτον, πέμπτο, έκτο, έβδομο, όγδοο, ένατο, δέκατο, θα απαριθμήσω μερικά απ' αυτά. Ο ένας ήταν κλέπτης. Ο άλλος, μέρα νύχτα έλεγε ψέματα. Ο άλλος ήταν υπερήφανος. Και για να μη λέω ο άλλος, ο άλλος, λέω, εγωιστής, κενόδοξος, πόρνος, μοιχός, παιδεραστής, ομοφυλόφιλος, φονιάς, πατροκτόνος, μητροκτόνος, εκτρώσεις, μέθυσοι, χαρτοπαίκτες, λίδοροι, μαλακοί, δειλοί, φιλάργυροι, οργίλοι, θυμώδεις, κατακριτές, κουτσομπόληδες, αργολόγοι, αιμομίχτες, φθονεροί, ζηλιάρηδες, άδικοι, άρπαγες, δόλιοι, πονηροί, χωρίς προσευχή, χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς εξομολόγηση και μετάνοια, χωρίς Θεία Κοινωνία, ανελεήμονες, άσπλαχνοι, άστοργοι, ασεβείς προς γονείς και μεγαλυτέρους, κακούργοι, αναρχικοί, ανήθικοι, αργόσχολοι, σκληροτράχηλοι, αγνώμονες, αχάριστοι, θέλετε να πω και άλλα; Και γω, λέει ο γέροντας, τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς. Να τι κάνει το κομποσχοινάκι σας! Να τι κάνει η προσευχή. Να τι κάνει η αγιασμένη ζωή, να τι κάνει η παρρησία προς το Θεό! Υπερασπίζεσαι τον άνθρωπο που είναι αμετανόητος. Και τους δίδεις φως! Και Θείον φόβον! Για να έρθουν στη μετάνοια[1]!
- Προσεύχομαι καλύτερα από πρώτα. Βέβαια δεν έχω την ένταση της προσευχής του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή αλλά έχω δυνατή προσευχή κι αυτό παρηγορεί την ψυχούλα μου, τόσα που πέρασα και περνώ[1].
Είπαν για τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας
επεξεργασία- «Σου φέρνω ένα προβατάκι, βάλε το στη μάνδρα σου.» Με αυτά τα λόγια ο Τίμιος Πρόδρομος πληροφόρησε τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή για την άφιξη του δεκαεννιάχρονου Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας στο Άγιο Όρος[1].
- Τον γνωρίσαμε και διείδαμε, μέσα στην καρδιά του και στη σκέψη του, την αποφασιστικότητά του, αν ποτέ επέπρωτο να μαρτυρήσει για την αγία Εκκλησία. π. Γεώργιος Μεταλληνός, ομότιμος καθηγητής Θεολογίας και συγγραφέας πολλών θεολογικών βιβλίων[1]
- Ο αείμνηστος Αντώνιος, επίσκοπος του Σαν Φρανσίσκο, όταν γνώρισε τον π. Εφραίμ είπε: «ο π. Εφραίμ θα γεμίσει την Αμερική με μοναστήρια. Πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε γνωρίσει και περπατάμε και μιλάμε και ευλογούμεθα από ένα ζωντανό άγιο[1].»
