Η Γκαρσονιέρα

Η Γκαρσονιέρα (The Apartment) είναι το όνομα μιας ταινίας του 1960, παραγωγός και σκηνοθέτης της οποίας είναι ο Μπίλι Γουάιλντερ.

• C.C. Baxter: The mirror... it's broken... Fran Kubelik: Yes, I know. I like it that way. Makes me look the way I feel.

( = Μπάξτερ: Το καθρεφτάκι... είναι σπασμένο... Κιούμπελικ: Ναι, το ξέρω. Μου αρέσει έτσι. Με κάνει να φαίνομαι όπως ακριβώς νιώθω.)

• J.D. Sheldrake: Ya know, you see a girl a couple of times a week, just for laughs, and right away they think you're gonna divorce your wife. Now I ask you, is that fair? C.C. Baxter: No, sir, it's very unfair. Especially to your wife.

( = Σέλντρεϊκ: Ξέρεις, βλέπεις ένα κορίτσι δύο φορές τη βδομάδα, έτσι για να περάσετε καλά, και αμέσως σκέφτονται πως θα χωρίσεις τη γυναίκα σου. Τώρα σε ρωτάω, είναι αυτό δίκαιο; Μπάξτερ: Όχι κύριε, είναι πολύ άδικο. Ειδικά για τη γυναίκα σου.)

• Fran Kubelik: When you're in love with a married man you shouldn't wear mascara.

( = Κιούμπελικ: Όταν είσαι ερωτευμένη με παντρεμένο, δεν πρέπει να φοράς μάσκαρα.)

• Fran Kubelik: I never catch colds. C.C. Baxter: Really. I was reading some figures from the Sickness and Accident Claims Division. You know that the average New Yorker between the ages of twenty and fifty has two and a half colds a year. Fran Kubelik: That makes me feel just terrible. C.C. Baxter: Why? Fran Kubelik: Well, to make the figures come out even, if I have no colds a year, some poor slob must have five colds a year. C.C. Baxter: Yeah... it's me.

( = Κιούμπελικ: Εγώ ποτέ δεν αρρωσταίνω. Μπάξτερ: Αλήθεια. Διάβαζα κάτι ποσοστά από το Τμήμα Ασθενειών και Ατυχημάτων. Ξέρεις πως ο μέσος Νεοϋορκέζος μεταξύ είκοσι και πενήντα ετών κρυολογεί δυόμισι φορές το χρόνο; Κιούμπελικ: Αυτό με κάνει να νιώθω απαίσια. Μπάξτερ: Γιατί; Κιούμπελικ: Λοιπόν, για να προκύψουν σωστά αυτά τα νούμερα, αν εγώ δεν αρρωσταίνω καμία φορά, κάποιος καημενούλης κρυολογεί πέντε φορές. Μπάξτερ: Μάλιστα, εγώ είμαι αυτός.)

• C.C. Baxter: Ya know, I used to live like Robinson Crusoe. I mean shipwrecked among 8 million people. And then one day I saw a footprint in the sand and there you were.

( = Μπάξτερ: Ξέρεις, ζούσα σαν τον Ροβινσώνα Κρούσο. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως ναυάγησα ανάμεσα σε οχτώ εκατομμύρια ανθρώπους. Και τότε, μια μέρα είδα μια πατημασιά στην άμμο, και ήσουν εσύ.