Ελληνικές παροιμίες/Τ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27:
==Τ==
 
* Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας. (Αρκαδία)
* Τ' αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
* Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη.
* Τ' αργαστήρι θέλει κουτσό νοικοκύρη.
* Τ' άλογο το πληγωμένο όταν δει τη σέλλα τρέμει.
Γραμμή 81 ⟶ 83 :
* Τί δύσκολον; Τὸ ἐαυτὸν γνῶναι. (Θαλής)
* Τί εὔκολον; Τὸ ἄλλῳ ὑποτίθεσθαι. (Θαλής)
* Τι έχεις γέρο που χορεύεις; Δε μ' αφήνουν τα δαιμόνια. (Αρκαδία)
* Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη. (Θαλής)
* Τί τάχιστον; Νούς. Διὰ παντὸς γὰρ τρέχει. (Θαλής)
Γραμμή 110 ⟶ 113 :
* Το ένα γαιδούρι θέλει ενάμισι.
* Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται.
** Το έξυπνο πουλί πιάνεται από τα τέσσερα. (Αρκαδία)
* Το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
* Το καλό το αρνί, από δυο μάνες γεννιέται.
* Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.
* Το καλό το σύκο το τρώει η κουρούνα.
* Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
* Το μαγκούφι το κρασί, την καρδούλα μου τη σείει. (Αρκαδία)
* Το Μάρτη ξύλα φύλαε μεν κάψεις τα απλούτζια.
** Το Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια.
Γραμμή 132 ⟶ 138 :
** Το πάθος (γίνεται) μάθος.
* Το σκυλί, όπου τρώει, εκεί και γαβγίζει.
* Το στραβό το ξύλο η φωτιά το σιάζει. (Αρκαδία)
* Τον ακάλεστο στο γάμο, από κάτω από τον πάγκο.
* Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.
Γραμμή 142 ⟶ 149 :
** Τον Τούρκο φίλεψέ τον, τον κώλο σου φύλαξέ τον.
* Τον τσίμπησε η μύγα τσε-τσε. (Είναι συγχισμένος/τσαντισμένος)
* Τον φτωχό και τον χωριάτη, ξένη έγνοια τους γερνάει.
* Το δικό μου το καρφί το βλέπεις, το δικό σου το παλούκι δεν το βλέπεις;
* Το καινούργιο σπίτι, τον πρώτο χρόνο τ' οχτρού σου, τον δεύτερο του δικού σου και τον τρίτο του λόγου σου. (Κεφαλονίτικη)