Τα κίτρινα γάντια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros71 (συζήτηση | Συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Spiros71 (συζήτηση | Συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
==Χαρακτηριστικές ατάκες Σταυρίδη - Γκιωνάκη==
 
'''Σταυρίδης''': Ποιος είναι εδώ;
 
'''Γκιωνάκης''': Εμείς οι δύο!
 
'''Σταυρίδης''': Άχου κάτι τσαχπινιές!
 
'''Γκιωνάκης''': Τι θέτε;... Θέτε τίποτα;
 
'''Σταυρίδης''': Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε;
 
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Ναι ρε.
 
'''Γκιωνάκης''': Από πορτοκάλια;
 
'''Σταυρίδης''': Όχι από μούσμουλα.
 
'''Γκιωνάκης''': Καλό.
 
'''Σταυρίδης''': Να που το ρίξαμε κι οι δυό τις τσαχπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη...
 
'''Γκιωνάκης''': Ναι...
 
'''Σταυρίδης''': Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε.
 
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Πορτοκαλάδα... Λεμονάδα...
 
'''Γκιωνάκης''': Λεμονάδα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Άντε λεμονάδα.
 
'''Γκιωνάκης''': Από λεμόνια;
 
'''Σταυρίδης''': Ώ ρε τι θα γίνω 'γω με δαύτον! Ρε έχεις μια γκαζόζα;
 
'''Γκιωνάκης''': Γκαζόζα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Γκαζόζα... σόδα...
 
'''Γκιωνάκης''': Σόδα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Ω ρε τι θα γίνω εγώ με σένανε!
 
'''Γκιωνάκης''': Ε τι; μια μου λέτε λ...εμονάδα, μια π...ορτοκαλάδα, μια σ...όδα, ε τι θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Άκου δω! Μια κι έξω! Πορτοκαλάδα!
 
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Αα στάσου ααα! Μη το ξαναπάμε απ΄ την αρχή!
 
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Πορτοκαλάδα!
 
'''Γκιωνάκης''': Να σας δώκω
 
'''Σταυρίδης''': Άιντε δώκε μου τέλος πάντων να ξαμπερδεύουμε.
 
'''Σταυρίδης''': Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός;
 
'''Γκιωνάκης''': Τσου. Έλληνας είναι!
 
'''Σταυρίδης''': Κατάλαβα... (βλέπει τα γάντια)
 
'''Σταυρίδης''': Αμάν! Ρε συ!
 
'''Γκιωνάκης''': Τι με θέτε;
 
'''Σταυρίδης''': Ποιος καθόταν εδώ;
 
'''Γκιωνάκης''': Πού;
 
'''Σταυρίδης''': Σ' αυτό εδώ το τραπέζι.
 
'''Γκιωνάκης''': Στο τραπέζι;
 
'''Σταυρίδης''': Ναι.
 
'''Γκιωνάκης''': Κανένας. Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι; Χε χε...
 
'''Σταυρίδης''': Ποιος καθόταν εδώ μωρέ;
 
'''Γκιωνάκης''': Στο τραπέζι;
 
'''Σταυρίδης''': Όχι! Στις καρέκλες.
 
'''Γκιωνάκης''': Α! Στις καρέκλες! Στις καρέκλες μάλιστα. Αλλά εσείς μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι.
 
'''Σταυρίδης''': Ρε παναθεμά τον! Βρε λεβέντη μου σ΄ αυτές εδώ τις καρέκλες, που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε;
 
'''Γκιωνάκης''': Εδώ;
 
'''Σταυρίδης''': Ναι!
 
'''Γκιωνάκης''': Που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες;
 
'''Σταυρίδης''': Ναι!
 
'''Γκιωνάκης''': Ποιος καθότανε;
 
'''Σταυρίδης''': Ναι!!!
 
'''Γκιωνάκης''': Δεν ξέρω...
 
'''Σταυρίδης''': Πώς δεν ξέρεις; Πώς δεν ξέρεις δηλαδή;
 
'''Γκιωνάκης''': Ε πού θέλετε να ξέρω; Εγώ δεν ήμουνα εδώ. Η κυρά Θοδώρα ήτανε. Αλλά πάλι... δυο πορτοκαλάδες... ε, δυο θα 'τανε. κάνα ζευγαράκι θα 'τανε.
 
'''Σταυρίδης''': Ζευγαράκι ε;
 
'''Γκιωνάκης''': Ε, πώς; Έρχονται πολλά ζευγάρια εδώ.
 
'''Σταυρίδης''': Πολλά ε;
 
'''Γκιωνάκης''': Πολλά πολλά...
 
'''Σταυρίδης''': Και δε μου λες... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ στο τραπέζι...
 
'''Γκιωνάκης''': Στο τραπέζι;
 
'''Σταυρίδης''': Στις καρέκλες! Στις καρέκλες, πανάθεμά σε! Στις καρέκλες! Λοιπόν. Λέω, αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ...
 
'''Γκιωνάκης''': Στις... στις καρέκλες...
 
'''Σταυρίδης''': Στις καρέκλες! Στις καρέκλες! Πάει και τέλειωσε! Στις καρέκλες! Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα;
 
'''Γκιωνάκης''': Μά'ιστα...
 
'''Σταυρίδης''': Είμαστε άντρες και τον λόγο μας τον κρατάμε.
 
'''Γκιωνάκης''': Μά'ιστα.
 
'''Σταυρίδης''': Στις καρέκλες!
 
'''Γκιωνάκης''': Μά'ιστα.
 
'''Σταυρίδης''': Τι μάλιστα μωρε;
 
'''Γκιωνάκης''': Ε, τί θέτε τώρα;
 
'''Σταυρίδης''': Μωρέ σε ρωτάω μωρέ... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ, που στο διάολο πάει τώρα;
 
'''Γκιωνάκης''': Ε, ζευγαράκι είναι... θα 'χει πάει κατά τα πευκάκια.
 
'''Σταυρίδης''': Κατά τα πευκάκια;
 
'''Γκιωνάκης''': Ναι, τα ζευγαράκια την ημέρα τραβάνε κατά τα πευκάκια, και το βράδυ κατά την αμμουδιά.
 
'''Σταυρίδης''': Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια... Είτε μέρα είναι είτε νύχτα είναι, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουν ε; (Μυρίζει τα γάντια)
 
'''Γκιωνάκης''': Μυρίζει; Μυρίζει;... Μυρίζει! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια αλλά δεν με θέλει.
 
'''Σταυρίδης''': Καλύτερα. Καλύτερα. Γιατί και μένα η δικιά μου που με θέλει, άστα να παν στο διάολο.
 
'''Γκιωνάκης''': Ουφ...
 
'''Σταυρίδης''': Δε μου λες!
 
'''Γκιωνάκης''': Ορίστε!
 
'''Σταυρίδης''': Πού πέφτουνε αυτά τα πευκάκια;
 
'''Γκιωνάκης''': Από δω πάνω, ολούθε.
 
'''Σταυρίδης''': Ολούθε;
 
'''Γκιωνάκης''': Ναι ολούθε.
 
'''Σταυρίδης''': Κι έτσι και νυχτωθούν στην αμμουδιά ε;
 
'''Γκιωνάκης''': Από δω κάτω, ολούθε.
 
'''Σταυρίδης''': Ολούθε;
 
'''Γκιωνάκης''': Ναι...
 
'''Σταυρίδης''': Ωστε έτσι λοιπόν μαντάμ ε;
 
'''Γκιωνάκης''': Ορίστε;
 
'''Σταυρίδης''': Έτσι μαντάμ, στην Χαλκίδα με νόμισες εμένα και μου ήρθες στους Αγίους Θεοδώρους για να αλωνίσεις.
 
'''Γκιωνάκης''': Χρόνια έχω εγώ εδώ.
 
'''Σταυρίδης''': Αμ αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη!
 
'''Γκιωνάκης''': Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια...
 
'''Σταυρίδης''': Ρε α στο διάολο...
 
'''Γκιωνάκης''': Τι θέλω κι ανακατεύομαι...
 
[[Κατηγορία:Κινηματογράφος|Κιτρινα γαντια]]