Νικηφόρος Βρεττάκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Για την ελληνική γλώσσα |
||
Γραμμή 3:
*Αν δε μου ’δινες την [[ποίηση]], Κύριε,</br>
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω. ''Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε''
==Για την Ελληνική γλώσσα==
*Η γλώσσα μας έχει αρρωστήσει, η διάγνωση δεν χωράει καμμιά αμφισβήτηση. Και σ' αυτήν την περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε μ' έναν κοινό ασθενή. Ο ασθενής είναι μέγας γιατί ταυτίζεται με την ίδια την εθνική μας υπόσταση. Αρρώστεια της γλώσσας σημαίνει αρρώστεια του έθνους. Είναι φανερό: Η συρρίκνωση, η παραμόρφωση, η γενική της φθορά, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την έκπτωση των εθνικών, πολιτικών και ηθικών αξιών της χώρας μας.
* Σε διεθνές επίπεδο δεν υπάρχει ένα τέτοιο αντίστοιχο φαινόμενο. Μια τόσο μακρόβια δηλαδή και τόσο ανθεκτική γλώσσα. Το φαινόμενο αυτό βρίσκεται σε συνάρτηση με την μακροβιότητα και την ανθεκτικότητα του ελληνικού ψυχισμού.
* Καταργούμε τα πνεύματα και τους τόνους. Καταργούμε δηλαδή τα άγκιστρα που μας συνδέουν με την ελληνική παράδοση. (...) Αν μου ζητούσαν να ζωγραφίσω την Ελλάδα ανάπηρη, θα την έγραφα χωρίς πνεύμα και μ' ένα λάμδα.
* Όλο αυτό το κλίμα του λεκτικού λαϊκισμού (...) καταλαβαίνουμε πως δεν είναι τυχαίο. Υπάρχει μιά αφανής σύγκρουση πολιτισμού και πολιτικού συμφέροντος. Η πολιτική κάποτε στηρίζεται στην αγνωσία των μαζών. Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να οργανώσουμε την εθνική μας άμυνα.
(Άπό ομιλία στο 16ο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο και στο 1ο Ιατρικό Συνέδριο Ελληνικής Διασποράς. Δημοσιευμένο στο περιοδικό "Ευθύνη", 230 (1991), σ. 49-53)
[[Κατηγορία:Ποιητές|Βρεττακος, Νικηφορος]]
| |||