Ελληνικές παροιμίες/Τ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* Της καλομάνας το παιδί, το πρώτο νά 'ναι κόρη.

* Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.

* Της κακιάς ψωλής, της φταίνε οι τρίχες.

** Της στραβής ψωλής, το μαλλί της φταίει.

* Το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει.

* Το μοναστήρι να 'ν' καλά (κι από καλογέρους βρίσκεις).

* Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει.

* Το μουνί σέρνει καράβι.

* Τον καβαλλάρη μην τον λυπάσαι που κρέμονται τα ποδάρια του.

* Τον κώλο βάζεις μάγειρα, σκατά σου μαγειρεύει.

* Τον σκύλο αν τον στείλεις με το ζόρι στα πρόβατα στο λύκο θα τα τα ταϊσει.

* Τον σκύλο κάνε σύντεχνο και το ραβδί σου βάστα.

* Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

* Το ψηλό δέντρο το χτυπούν οι κεραυνοί.

* Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την [[δόξα|δόξαν]] ουδείς.

* Του ακαμάτη το μεροκάματο είναι ακριβό.