|
Ο '''[[w:Ρόμπερτ Ρέντφορντ|Ρόμπερτ Ρέντφορντ]]''' ( γεννήθηκε 18 Αυγούστου 1936) είναι Αμερικανός [[ηθοποιός]] και σκηνοθέτης.
== Αποφθέγματα ==
* Σαν σκηνοθέτης δεν θα με συμπαθούσα ως ηθοποιό και σαν [[ηθοποιός]] δεν θα με συμπαθούσα ως σκηνοθέτη.
** [http://www.clickatlife.gr/cinema/story/5729 Who is who: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, clickatlife.gr]
* Αυτή είναι μια καλή στιγμή για να κοιτάξουμε εκείνη την περίοδο της ιστορίας για να κατανοήσουμε το [[παρόν]].
**για την επερχόμενη κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ του με θέμα το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. [http://www.iefimerida.gr/news/44598//ο-ρόμπερτ-ρέντφορντ-θα-γυρίσει-ντοκιμαντέρ-για-το-σκάνδαλο-γουότεργκεϊτ Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ θα γυρίσει ντοκιμαντέρ για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, Iefimerida.gr]
* "Δεν μου αρέσει να δουλεύω πολύ και γενικά δεν σέβομαι ηθοποιός|αυτό το επάγγελμα. " ▼{{copyright|1=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=83265}}
** πηγή: «[http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=83265 Τα καλύτερά του χρόνια]», Παπαδημητρίου Λένα, Το Βήμα, 27/10/1996
* "Οταν ήμουν μικρός, αυτή η περιοχή ανήκε σχεδόν αποκλειστικά στην ισπανομεξικανική κουλτούρα. Εβλεπες παντού τα σημάδια της: ισπανική αρχιτεκτονική, φαρδείς δρόμοι, φοίνικες. Μετά τον πόλεμο η πόλη λεηλατήθηκε. Από το 1950, έγινε ένα είδος κιβωτού. Σήμερα με θλίβει, προσπαθώ να μένω όσο γίνεται μακριά της." (για το Λος Άντζελες)
* "Δεν το αρνούμαι, στην αρχή με κολάκευε. Υπήρχε πάντα όμως ο ενδόμυχος φόβος ότι αυτό θα με καταδυνάστευε, θα περιόριζε τις δυνατότητές μου ως ηθοποιού, πράγμα που τελικά συνέβη." (για την εξωτερική του εμφάνιση)
* "Με ρωτούσαν "δεν θέλεις να είσαι σε μια ταινία με τους Μπάρτον;" (για την άρνησή του στο να παίξει στο ''Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;'')
▲* "Δεν μου αρέσει να δουλεύω πολύ και γενικά δεν σέβομαι αυτό το επάγγελμα."
* "Εχω βαρεθεί να μου λένε "σε τρία χρόνια θα είσαι ο μεγαλύτερος σταρ του Χόλιγουντ". Ποτέ δεν πίστεψα κάτι τέτοιο."
* "Είναι σκληρό, πολύ σκληρό να ξέρω ότι ο κόσμος βλέπει μια ταινία για να δει εμένα σε έναν ρόλο και όχι έναν ρόλο σε μένα."
* "Εχω ιρλανδικό και σκωτσέζικο αίμα και έμαθα από μικρός να μη ζητάω τη βοήθεια κανενός, να μην παραπονούμαι ποτέ, να είμαι δυνατός μπροστά σε οποιαδήποτε δυσκολία. Αυτό ακριβώς ήταν που μου ενστάλλαξαν από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Η λέξη «αξιοπρέπεια» ήταν πολύ σημαντική στην οικογένειά μου, την χρησιμοποιούσαν συνέχεια όταν ήμουν παιδί. «Κράτησες την αξιοπρέπειά σου;» ήταν η μόνιμη ερώτηση. Οταν με έδερνε κάποιος δάσκαλος στο σχολείο, οι γονείς μου δεν με ρωτούσαν «πόνεσες;» αλλά «ήσουν αξιοπρεπής;». Αυτή η λέξη σήμαινε να κρατάς την ψυχραιμία σου όταν βρισκόσουν υπό πίεση. Επρεπε πάνω από όλα να διατηρείς ένα είδος αυτοσυγκράτησης όταν όλα διαλύονταν γύρω σου. Και νομίζω πως μου έκανε καλό. Αξιοπρέπεια: πάνω σε αυτήν τη λέξη βασίστηκε η ανατροφή μου και σήμερα δεν υπάρχει στον κόσμο. Και είναι λυπηρό..."
* "Βρέθηκα σε αυτήν εντελώς κατά τύχη. Μεγάλωσα στο Λος Άντζελες και για μένα το σινεμά δεν αποτελούσε σοβαρό επάγγελμα. Κάθε φορά που επέστρεφα από το σχολείο περνούσα έξω από τα στούντιο της Twentieth Century Fox. Ποτέ δεν θα ξεχάσω μια μέρα που είδα λίγο πιο πέρα ένα θεόρατο, πραγματικά θεόρατο σκηνικό με έναν ζωγραφισμένο ουρανό με σύννεφα. Θυμάμαι που έστρεψα το βλέμμα μου προς τα πάνω και σκέφτηκα: «Τι γελοίο! Γιατί δεν τραβούν τον αληθινό ουρανό;». Μου πήρε πολύ καιρό να συνηθίσω το γεγονός ότι αποτελούσα μέλος αυτού του κόσμου, αλλά και το να συνειδητοποιήσω ότι αυτή ήταν η δουλειά που μπορούσα να κάνω καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη." (για τη βιομηχανία του κινηματογράφου)
* "Θυμάμαι που τσακωνόμουν με τον Τζακ Κλέυτον (τον σκηνοθέτη του «Μεγάλου Γκάτσμπι») για τα μαλλιά μου. Ηθελε να τα βάψω. Ελεγε: «Ο Γκάτσμπι πρέπει να είναι μελαχρινός» και εγώ του εξηγούσα: «Αυτή η ταινία δεν έχει να κάνει με το χρώμα των μαλλιών μου, έχει να κάνει με την ανασφάλεια αυτού του ανθρώπου, με τον τρόπο που μιλάει και κινείται, που χαιρετάει τους άλλους, με τον τρόπο που λέει "παλιόγερε!" και οι λέξεις αυτές δεν βγαίνουν με φυσικότητα από το στόμα του». Και το στούντιο επέμενε: «Πρέπει να τα βάψεις μαύρα». Τους ρώτησα: «Εχετε διαβάσει το βιβλίο; Βρείτε μου σε ποιο σημείο του γράφει τι χρώμα μαλλιά είχε ο Γκάτσμπι. Πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο». Ποτέ δεν είπε ο Φιτζέραλντ ότι ο Γκάτσμπι δεν ήταν ωραίος. Βέβαια ούτε οι αρμόδιοι του στούντιο ούτε οι κριτικοί κάθησαν ποτέ να διαβάσουν το βιβλίο." (για την ταινία "''The Great Gatsby''" και τη φιλονικία του με τον Τζακ Κλέυτον, για το χρώμα των μαλλιών του.)
* "Έχουμε μια πολύ επικίνδυνη στάση απέναντι στον αθλητισμό σε αυτή τη χώρα. Δεν νοιαζόμαστε για μια καλή δεύτερη θέση, το μόνο που κυνηγάμε είναι η νίκη. Δεν έχουμε ιδέα τι να κάνουμε με τους ανθρώπους του αθλητισμού όταν τους πάρουν πια τα χρόνια, όταν τελειώσουμε με τις επιχορηγήσεις και σταματήσουμε να τους αρμέγουμε. Παίρνουμε έναν αθλητή που δεν είναι σοφιστικέ ως άνθρωπος, τον φέρνουμε στα μέτρα μας και μετά τον πετάμε. Υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός πίσω από αυτό."
* "Σιχαίνομαι να υπακούω σε έναν σκηνοθέτη. Γενικά ποτέ δεν μου άρεσε να μου λένε τι να κάνω, δεν ήμουν καλός σε αυτό."
* "Είχα μια μάλλον αστεία καριέρα. Ξεκίνησα ως ζωγράφος και στη συνέχεια ασχολήθηκα με την ηθοποιία, η οποία απαιτεί ούτως ή άλλως ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι του εαυτού σου. Και μετά με τη σκηνοθεσία ήταν σαν να επέστρεφα στη ζωγραφική, γιατί άρχισα πάλι να ασχολούμαι με την εικόνα. Είναι σαν να ελέγχεις ξανά τις πινελιές σου. Βέβαια με τη σκηνοθεσία που σημαίνει έλεγχο, διαχείριση στερείσαι αυτό το ζωντανό κομμάτι του εαυτού σου που τίθεται σε λειτουργία κάθε φορά που υποδύεσαι έναν ρόλο. Ενα από τα πράγματα που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον στην υποκριτική καθώς δεν πέρασα από δραματική σχολή, ούτε είχα την παραμικρή πείρα όταν πρωτοξεκίνησα ήταν αυτό το «ζην επικινδύνως». Επενδύεις τόσο πολλά από το «εκείνο» του εαυτού σου σε αυτή τη δουλειά. Είναι σαν να κατεβάζεις το φερμουάρ για να βγεις έξω από εσένα. Οταν σκηνοθετείς δεν λες: «Θα δοκιμάσω να κάνω κάτι τρελό, κάτι άγριο», απλά προσπαθείς να πείσεις άλλους να το κάνουν." (για την επαγγελματική του καριέρα και συμπεριφορά)
* "Θα ήθελα πολύ να ξέρω πώς θα εξελισσόταν, ας πούμε στα επόμενα δέκα χρόνια, ο χαρακτήρας που υποδύθηκα στον «Υποψήφιο» και στο «Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου». Θα ήθελα να ξέρω τι έγινε το επόμενο λεπτό. Μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία θα ήθελα να γυρίσω πίσω, να συνεχίσω από εκεί ακριβώς όπου σταμάτησα. Λέγονται πολλά για ένα σίκουελ της ταινίας «Τα καλύτερά μας χρόνια». Νομίζω πως θα είχε επιτυχία, αλλά δεν θέλω να το κάνω." (για τους ρόλους του)
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| 