Γιώργος Σεφέρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* Δεν μπορούμε να τα πούμε όλα σ' ένα έργο· κάτι πρέπει ν’ αφήσουμε.
** ''(Οι Ώρες της Κυρίας Έρσης)''

* Η [[μνήμη]], όπου και να την αγγίξεις, πονεί.
** ''(Μνήμη)''

* Ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά.
** ''(Θερινό ηλιοστάσι)''

* Όπου και να ταξιδέψω, η [[Ελλάδα]] με πληγώνει.
** ''(Με τον τρόπο του Γ. Σ.)''

* Τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη.
** ''(Αργοναύτες)''

* Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόνους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή.
** ''(Άρνηση)''

* Ανεξήγητο, δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους. Όσο και να παίζουν με τα χρώματα, είναι όλοι τους μαύροι.
** ''(Διάλειμμα χαράς)''

* Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.
** ''(Σαλαμίνα της Κύπρος)''

* Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει – στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο, μνησιπήμων πόνος.
** ''(Τελευταίος σταθμός)''

* Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
** ''(Τελευταίος σταθμός)''

* Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές,<br /> που σιγά-σιγά βουλιάζει∙βουλιάζει<br /> και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε<br /> από τα μαλάματα το πρόσωπό της·<br /> κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια, γιατί η<br /> ψυχή μας αύριο κάνει πανιά.
** ''(«Ένας γέροντας στην ακροποταμιά)», ''Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄'' (1945)

* Αν είναι ανθρώπινος ο πόνος, δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε.
** ''(«Ένας γέροντας στην ακροποταμιά)», ''Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄'' (1945)

* Δεν είναι μεγάλο πράγμα ν' ανεβείς μα είναι πολύ δύσκολο ν' αλλάξεις. -
** [http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=1&text_id=1623 «Piazza san Nicolò»], ''Ημερολόγιο καταστρώματος Α΄'' (1940)