Συζήτηση:Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

Χωρίς πηγές

• Αγαπητέ μου! ν' αγαπάς τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, είναι αδύνατον. Και όμως, πρέπει. Και γι' αυτό κοίτα να τους φέρεσαι με καλοσύνη, ανόρεχτα, σφίγγοντας την ψυχή σου από τη δυσοσμία και κλείνοντας τα μάτια σου.
• Γίνε πλούσιος και το παν είναι δικό σου. Δεν υπάρχει πιο διεφθαρμένη σκέψη απ' αυτήν.
• Εάν υπήρχαν και στον ουρανό χαρτοπαίγνια, ο χαρτοπαίκτης θα εξακολουθούσε να παίζει και εκεί.
• Εγώ αγαπάω τους ανθρώπους. Ακόμα και η σκέψη να μοιραστώ το δωμάτιο με κάποιον απ' αυτούς μου είναι ανυπόφορη.
• Κανένας πόνος της ζωής δεν είναι τόσο βαθύς, που να μπορεί να συγκριθεί με το θάνατο, αυτόν τον αιώνιο ανταγωνιστή της.
• Μπορούμε να καταλάβουμε το χαρακτήρα κάποιου πολύ καλύτερα από το γέλιο του, παρά μέσω μιας βαρετής ψυχολογικής εξέτασης.
• Να είσαι περήφανος, αυστηρός. Μην ζητήσεις καμιά παρηγοριά από κανέναν, υπόφερε σιωπηλά.
• Όλες οι ουτοπίες θα ξεπεραστούν, μόνο αν οι άνθρωποι αποκτήσουν φτερά και γίνουν άγγελοι.
• Όνειρα, οράματα πολυασχόλου διανοίας.
• Όσο ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, ακατάβλητα πασχίζει και με πόνο, μόνο να'βρει κάποιον να λατρεύει.
• Όσο υπάρχουν πολύ ανεπτυγμένα συναισθήματα και καρδιά που αισθάνεται βαθειά, εκεί δεν αποκλείονται η λύπη και ο πόνος.

• Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της.
• Οι αδύνατοι κολακεύονται όταν τους κακομεταχειρίζονται.
• Πολύ λίγο χρειάζεται για να καταστρέψεις έναν άνθρωπο: αρκεί να του πεις, ότι το έργο στο οποίο έχει αφιερώσει όλη τη ζωή του είναι άχρηστο.

• Τίποτα πιο δύσκολο από την ευθύτητα και τίποτα πιο εύκολο από την κολακεία.
• Το πάθος αξίζει περισσότερο από την απάθεια.
• Υπάρχει ομορφιά και μέσα στην ντροπή ακόμα.