Ελληνικές παροιμίες/Τ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 27:
==Τ==
 
* Τα αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
* Τ' αργαστήρι θέλει κουτσό νοικοκύρη.
* Τ' άλογο το πληγωμένο όταν δει τη σέλλα τρέμει.
Γραμμή 52:
* Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, το προδότη κανείς.
* Της γυναίκας ο καημός: λούσα, πούτσα και χορός.
* Της καλομάνας το παιδί, το πρώτο νανά 'ναι κορίτσικόρη.
* Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.
* Της κακιάς ψωλής, της φταίνε οι τρίχες.
** Της κοντής ψωλής τα μαλλιά της φταίγανε.
** Της στραβής ψωλής, το μαλλί της φταίει.
* Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά.
* Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες.
Γραμμή 87 ⟶ 88 :
* Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.
* Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
* Το Μάρτη ξύλα φύλαε μεν κάψεις τα απλούτζια.
** Το Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια.
* Το μεγάλο το καράβι θέλει και βαθιά νερά.
Γραμμή 117 ⟶ 118 :
* Το παιδί σου πάντρεψες; Γείτονα το ‘καμες. Κι όχι καλογείτονα, αλλά κακογείτονα.
* Το πολύ το κυρ’ελέησον το βαριέται κι ο παπάς.
** Το πολύ το κυρ' ελέησον, το βαριέται κί ο Θεός.
* Το σίδερο, όσο είναι ζεστό το χτυπούν.
* Το σίδερο στη βράση κολλάει.
** Στη βράση κολλάει το σίδερο.
* Το σκοινί το μαλακό, τρώει την πέτρα την ξερή.
* Το στανιό και τη βία ο θεός τα 'δωσε.
* Το στόμα σου γάλα μυρίζει ακόμα.
* Το φτηνό είν' κι ακριβό.
* Το φτηνό το κρέας το τρώνετρών' οι σκύλοι.
* Το φτωχό και το χωριάτη, ξένοι πόνοι τον γερνάνε.
* Το χωριο καιγότανε κι η νύφη στολιζότανε.
** Ο κόσμος καίγεται κι οι πουτάνες λούζονται.
* Το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι.
* Το ψηλό δέντρο το χτυπούν οι κεραυνοί.
Γραμμή 135 ⟶ 140 :
* Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
* Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο.
** Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τρεις και το λαδόξυδο.
* Τρελός ράφτης, μακριά κλωστή.
* Τρεχάτε ποδαράκια μου, να μη σας χέσει ο κώλος.
* Τροχός τ' ανθρώπινα. (αρχαιοελληνικό ρητό)
* Τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
* Τσάμπα ξύδι, γλυκό σα μέλι.
* Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.
* Τώρα που βρήκαμε παπά άς θάψουμε πέντ 'έξι.