Ελληνικές παροιμίες/Ο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

** Ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, μα σαν τον νοικοκύρη, όχι.

* Ο θεός βλέπει βουνά και ρίχνει χιόνι.

* Ο θεός οικονομάει κι ο διάολος τα χαλάει.

* Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει. (από Μακεδονία)

* Ο καλόγερος κοιμάται κι ο Θεός του μαγειρεύει.

* Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.

* Ο ψεύτης κι ο κλέφτης το πρώτο χρόνο χαίρονται.

* Οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους. (αρχαιοελληνικό ρητό)

* Οι γύφτοι τα μαλώματα για πανηγύρια τά 'χουν

* Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και τα σκυλιά δεμένα.

* Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

* Οι κάμποι θρέφουν άλογα και τα βουνά λεβέντες.

* Οι όψιμες θέλουν βροχές κι οι πρώιμες δροσούλες.

* Ο παπουτσής ξυπόλητος κι ο ράφτης μπαλωμένος.

* Όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα.

* Ομορφιά χωρίς χάρη, αγκίστρι χωρίς δόλωμα.

* Ονείρατα μοι λέγεις.

* Όπερ έδει δείξαι.

* Όταν ευρείς το φόρτωμα πληρώσου το κουρμέκι.

* Όταν έχεις και δεν τρως, πρέπει να σε δει γιατρός.

* Όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο.

* Όταν κλείνει μια πόρτα, κλείνει κι ένα παράθυρο.

* Όταν κοιμάται ο γιόκας μου ψωμί δε μας γυρεύει.

* Όταν χτυπιούνται δυο σταμνιά, το ένα απ' τα δύο θα σπάσει.

* Ό,τι δίνεις παίρνεις.

* Ούτε γής ούτε ουρανού άπτεται.

* Ούτε το διάβολο να δεις, ούτε τον σταυρό σου να κάνεις.

* Ού το εράν νόσος, αλλά το μη εράν.

* Ουκ αντιλέγοντα δέι τόν αντιλέγοντα πάυειν, αλλά διδάσκειν - ουδέ γάρ τόν μαινόμενον αντιμαινόμενός τις ιάται.

* Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.

 

{{lynx}}