Ελληνικές παροιμίες/Α: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* Αλλοι τα γένια πεθυμούν, κι άλλοι που τα 'χουνε τα φτυούν.

* Αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη.

* Αλλού με τρίβεις δέσποτα, κι' αλλού έχω τον πόνο.

* Αλλού πατάς κι αλλού κοιτάς.

* Αλλού τ' όνειρο κι αλλού το θάμα.

* Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.

* Αλλού χτυπάει το νερό κι αλλού αλέθει ο μύλος.

* Άμα δε πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ.

* Άμα δεν περισσέψει πάει να πει πως δεν φτάνει.

* Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.

* Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατό της.

* Ανάγκα και θεοί πείθονται.

* Άναψε τ' αγίου δυο κεριά και του δαιμόνου πέντε.

* Αν δε βρέξεις κώλο, δεν τρως ψάρι.

** Αν δεν βρέξεις πόδι δεν τρως μπαρμπούνι.

* Αν δεν κλάψει το παιδί, δεν το βυζαίν' η μάνα.

* Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου να πας.

* Αν σ΄ αρέσει μπάρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο. (Ιστορική)

* Ανδρός χαρακτήρ εκ λόγου γνωρίζεται.

* Ανέγνων, έγνων, κατέγνων.

** ''Διάβασα, κατανόησα, καταδίκασα.'' Η γνωστή φράση του Ιουλιανού του παραβάτη, όταν διάβασε βιβλίο με περιεχόμενο χριστιανικό γραμμένο σε αρχαίους στίχους.

* Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα.

* Από τρελό κι από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια.

* Από πίτα που δεν τρως, τι σε μέλει κι αν καεί.

* Από ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από αγκάθι βγαίνει ρόδο.

* Απ΄ όνων εις ίππους.

** Το έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, όταν θέλανε να καταδείξουνε άνθρωπο που αναρριχήθηκε από τα χαμηλά.