Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή
μουσικό ντουέτο
Οι Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή είναι ένα μουσικό ντουέτο αποτελούμενο από δύο Ελληνίδες αδελφές μουσικούς και τραγουδίστριες εθνικής (ethnic) και παγκόσμιας μουσικής με καταγωγή από την Ξάνθη.
Ελένη
επεξεργασία- Η παράδοση αποτελεί ένα πάρα πολύ ζωντανό πράγμα που μπορεί να τροφοδοτεί τους καλλιτέχνες και τους ανθρώπους κάθε εποχής αιωνίως, να μην τελειώνει ποτέ. Και κάθε άλλο παρά στάσιμη και συντηρητική είναι.[1]
- [Το ρεμπέτικο] για πολλά χρόνια ήταν στο περιθώριο ως underground είδος μουσικής. Δεν ήταν ποτέ ποπ κατάσταση. Εγώ αυτό το σέβομαι και με δελεάζει, άσχετα εάν αργότερα βγήκε ξανά μπροστά ίσως λίγο αλλοιωμένο. Έχει τη δυναμική και την αξία, να παίρνει τη θέση που του πρέπει σε κάθε εποχή, γι’ αυτό και είναι μέρος της παράδοσής μας και μάλιστα πολύ δυνατό. Έχει ακόμη τον ρόλο που είχε κάποτε όταν πρωτοξεκίνησε. Βλέπουμε κάποιους καλλιτέχνες, λίγους αλλά αξιόλογους, να το μεταφέρουν στην τωρινή εποχή με καινούργια χαρακτηριστικά. Κάνουν μια πολιτική τοποθέτηση μέσα από το ρεμπέτικο. Σαν είδος, άλλωστε, το σηκώνει πολύ αυτό. Είναι μόρτικο, κρύβει μια αλητεία με την καλή έννοια, και γι’ αυτό όποτε ερμηνεύουμε ρεμπέτικα ποτέ δεν αλλάζουμε τους στίχους.[2]
- Ο κόσμος έχει γαλουχηθεί με κάποια ταμπού. Με λογοκριμένες ιδέες, σα να είναι απαγορευμένο κάτι, από τότε που γεννήθηκε. Ο άνθρωπος που το έχει αποδεχτεί, φαίνεται σα να το κουβαλάει επάνω του, δεν αμφισβητεί ποτέ, και άρα όταν τεθεί ένα ζήτημα που θεωρείται απαγορευμένο, λογοκρίνεται κατ’ ευθείαν.[2]
- Ο καλλιτέχνης είναι σαν τη χελώνα που κουβαλάει πάντοτε το σπίτι της μαζί της.[2]
- Δωρικότητα είναι το να φτάσεις να πεις κάποια πράγματα χωρίς τη φλυαρία του λόγου.[2]
Σουζάνα
επεξεργασία- Η μουσική είναι μία και ενιαία.[1]
- Ο αυθορμητισμός του αυτοσχεδιασμού αναπτύσσεται και κατακτιέται με τη δημιουργία και στη συνέχεια με την «καταστροφή» μιας απόλυτα αυστηρής δομής.[3]
- Υπάρχουν δύο ειδών μουσικοί που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική. Είναι αυτοί που θέλουν να τη διατηρήσουν, όπως την έχουν ακούσει, και είναι και αυτοί που θέλουν να τη προχωρήσουν λίγο παρακάτω. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό μεταξύ αυτών των δύο, αρκεί αυτός που το πάει παρακάτω να διατηρεί την ρίζα του κομματιού.[4]
- Η γλώσσα και η διάλεκτος του κάθε τραγουδιού είναι συνυφασμένη με την μουσική του. Οι λέξεις είναι νότες και προκειμένου να βγει όλη η αίσθηση του τραγουδιού πρέπει με κάποιον τρόπο να εκφέρεις το λόγο μέσα από αυτό.[4]
- Όταν έχει παιδεία ο άνθρωπος δεν πέφτει εύκολα στη παγίδα του ρατσισμού.[1]
- Πολλοί θέλουν να περάσουν ότι η τέχνη είναι μια πολυτέλεια, μια διασκέδαση. Η τέχνη είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και γι’ αυτό οι εκάστοτε πολιτικές εξουσίες προσπαθούν να τη χαλιναγωγήσουν και να τη χρησιμοποιήσουν σαν όπλο, όπως τους συμφέρει. Γιατί έχει πολλή δύναμη. Αλλάζει συνειδήσεις, ανοίγει μυαλά και σε βοηθά να κρατάς και την ταυτότητά σου. Δεν ισοπεδώνει.[1]
- Το κοινό δεν χρειάζεται εκείνη την ώρα να καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι η τί ακριβώς κάνεις. Δεν είναι το ζητούμενο να καταλάβει πόσο παιδεύεσαι. Το θέμα είναι να τον αγγίξεις.[1]
- Η πεντατονική κλίμακα (είναι κάτι) που μπορούμε να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε σχεδόν όλοι οι λαοί. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι οικεία σε όλους. Εκεί στηρίζονται τα μπλουζ και τα ρεμπέτικα.[2]
- Για πολιτικούς λόγους θέλουμε να λέμε ακόμη και τα «απαγορευμένα», όπως ακριβώς είναι γραμμένα. Όπως στο «Δική μου είναι η Ελλάς και στην κατάντια της γελάς». Είναι καθαρά πολιτικός ο στίχος του. Τα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα είναι συνήθως αυτά που πρέπει να κρυφτούν από την εξουσία.[Σημείωση 1][2]
Σημειώσεις
επεξεργασία- ↑ Το «Δική μου είναι η Ελλάς» (γνωστό και ως «Πρέζα όταν πιεις», κανονικός τίτλος «Είμαι πρεζάκιας», 1935) είναι ένα τραγούδι που σε κυριολεκτικό επίπεδο μιλάει για την εξάρτηση από την ηρωίνη. Μερικές δεκαετίες αργότερα η Χάρις Αλεξίου ερμήνευσε το τραγούδι αλλάζοντας κάθε αναφορά στη λέξη «πρέζα» με τη λέξη «ούζο» και διαδόθηκε με αυτήν την εκδοχή («Ούζο όταν πιεις»).
Παραπομπές
επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Αβραμίδου, Μαρία (16/10/2013). Πρότυπο:Citation/make link. Music Corner. http://www.musiccorner.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-music-corner-84229/. Ανακτήθηκε την 27/12/2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 [|Μπέκας, Σωτήρης] (18/7/2013). Πρότυπο:Citation/make link. Music Paper. http://www.musicpaper.gr/editorial/item/3491-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%AE-to-be-safe. Ανακτήθηκε την 27/12/2015.
- ↑ Βιδάλης, Γιώργος (9/5/2008). Πρότυπο:Citation/make link. Ελευθεροτυπία. Ελευθεροτυπία (Εφημερίδα Ελευθεροτυπία): p. 29. Αρχειοθετήθηκε από Πρότυπο:Citation/make link on 2011-12-14. http://web.archive.org/20111214105325/archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=09.05.2008,id=15565976. Ανακτήθηκε την 15/8/2010.
- ↑ 4,0 4,1 Βαφειάδου, Νατάσσα (25/9/2015). Πρότυπο:Citation/make link. Παρατηρητής της Θράκης (Κομοτηνή). http://www.paratiritis-news.gr/details.php?id=174323. Ανακτήθηκε την 27/12/2015.