|
Ο '''[[w:TζορτζΤζορτζ Μπέρναρντ Σω|Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω]]''' (αγγλ.: ''George Bernard Shaw'') (1856-1950) ήταν Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε με το νόμπελ λογοτεχνίας το 1925.
----
* Όποιος μπορεί...δημιουργεί, όποιος δε μπορεί...διδάσκει.
* * Υπάρχουν δυο τραγωδίες στη ζωή. Μια είναι να μη πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Η άλλη, να τα πραγματοποιήσεις.
* Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα, γι' αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι τη φοβούνται.
* Η ζωή δεν είναι ένα κερί που σβήνει γρήγορα, αλλά ένα είδος υπέροχου δαυλού, που κατάφερα να πιάσω έστω και για μια στιγμή και θέλω να τον κάνω να φωτίσει όσο πιο δυνατά γίνεται, πριν τόνε παραδώσω στις επόμενες γενιές.
* κάποιοςΚάποιος κριτικός τον ρώτησε κάποτε σχετικά με το έργο του <<''Πίσω στο Μαθουσάλα>>'', γιατί παρουσιάζει όλη τη φρίκη της πρωτόπλαστης Εύας όταν μαθαίνει από το φίδι το μυστικό της αναπαραγωγής: <<«Είναι φυσικό η Εύα να μην μπορούσε να πιστέψει σε κάτι που αληθινά της φαινόταν απίθανο. Τον συνδυασμό του έρωτα με την αναπαραγωγή. Αν η κοινωνία δεν είχε οργανωθεί έτσι, ώστε τα παιδιά να πρέπει με κάθε τρόπο να γνωρίζουν τους γονείς τους, τα ερωτικά ζεύγη που θα αναλάμβαναν το έργο της αναπαραγωγής, θα έπρεπε να συναντιούνται και να χωρίζουν στο σκοτάδι, επιμένοντας σε μία αυστηρή ανωνυμία. Θα ήταν μία ιδανική λύση, θ'απέφευγαν έτσι τη ντροπή και τις τύψεις>>».
*Όταν του ζήτησαν κάποτε να επιτρέψει να περιληφθεί σ'ένα σχολικό βιβλίο μία σκηνή από το θεατρικό του έργο <<''Αγία Ιωάννα>>'' απάντησε: <<«Δεν θα το επέτρεπα ποτέ, είναι ανάρμοστο να περιλαμβάνονται έργα συγγραφέων σε σχολικά βιβλία, για να τα μαθαίνουν υποχρεωτικά οι μαθητές. Δεν έχω καμία διάθεση να με μισήσουν, όπως μισούν τον [[Σαίξπηρ]] γι'αυτό το λόγο. Τα έργα μου τα έγραψα για το θέατρο, όχι για να γίνουν πολιτισμένα όργανα μαρτυρίου>>».
*<<«Δεν μπορούσα να μάθω πράγματα που δεν μου ξυπνούσαν κανένα ενδιαφέρον, δεν πιστεύω πως τα βραβεία και οι έπαινοι στο σχολείο έχουν καμία ιδιαίτερη αξία, ούτε μπορούσα να στεναχωρώ τη μνήμη μου με πράγματα που με ενοχλούσαν. Θα έπρεπε τα παιδιά να μαθαίνουν πάντα μόνο ότι αγαπούν>>».
*<<«Είμαι διανοούμενος, όχι πολεμιστής, έλεγε συχνά. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να χρησιμοποιήσω όπλα. Ομολογώ πως όταν ακούω πυροβολισμούς, χάνω την ψυχραιμία μου και πιστεύω τότε περισσότερο από άλλοτε, πως όλα τα ζητήματα μπορούν να διακανονιστούν ειρηνικά>>».
*Διακήρυσσε: <<«Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει, πως οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ανεχθούν την εξαθλίωση, τη φτώχεια και την αδικία. Το κακό πρέπει να σταματήσει, μία αληθινή συναδέλφωση θα πείσει όλους πως οι άνθρωποι πρέπει να ζουν ελεύθεροι και ευτυχισμένοι. Αλλιώτικα θα είναι ανώφελο να μιλάμε για πολιτισμό>>».
*Με διάθεση σατυρική παρουσιάζει τον έρωτα στην κωμωδία <<''Ο άνθρωπος και τα όπλα>>'': <<«Εγώ είχα πάντα σοβαρές προθέσεις, γράφει, και επιθυμούσα να διατηρήσω μόνιμα μία ερωτική σχέση, όμως ο μοιραίος νόμος της φθοράς μ'εμπόδηζεεμπόδιζε να φαίνομαι πάντα ειλικρινής και καινούργιες ασύλληπτες ερωτικές ιστορίες μου έδιναν μεγάλες υποσχέσεις. Δεν πρέπει να παραπονιόμαστε για τα εφήμερα αισθήματα, μοιάζουν σαν αφήνουν δακτυλικά αποτυπώματα στη ψυχή μας,αλλά μόνο αυτό, τίποτα άλλο. Αν σκεφτούμε πως μία σύντομη ερωτική ιστορία μας γέμισε ιερή συγκίνηση και μας πλησίασε στο μυστήριο της υπάρξεως, τότε θα πρέπει να έχουμε για αυτήν ένα χείμαρρο ευγνωμοσύνης. Η γυναίκα πρέπει να ξέρει τι ζητάμε από αυτήν και να μοιράζεται τις χαρές μας. Αν το αίσθημα δεν διαρκεί, φταίμε εμείς όσο και αυτή, οι ευθύνες μοιράζονται>>».
| 