Πάστα Φλώρα: Ζορζ, πώς τον λέγανε εκείνον τον άνθρωπο στη μυθολογία, που πήγαινε κάθε πρωί ένας γύπας
και του 'τρωγε το συκώτι;
Ζορζ: Δεν ξέρω, κυρία Τζίνα.
Μαίρη: Προμηθέα.
Πάστα Φλώρα: Όχι, καλέ, ο Προμηθέας είναι βιβλιοπωλείο.
Πάστα Φλώρα: Αλήθεια, ξέχασα να σε ρωτήσω: τι κάνει αυτός ο φαρμακοποιός, αυτός που έχει το φαρμακείο;
Πάντα έχετε σχέσεις;
Μαίρη: Ο Φίλιππος δεν είναι φίλος μου, είναι μνηστήρας μου.
Πάστα Φλώρα: Αχ, sorry. Naturalement, μνηστήρας σου. Δεκάξι χρόνια, ε; Όσο ζούνε και τ' άλογα...
Μίκα: Πώς το λένε εκείνο το ουγγαρέζικο έθιμο, που άμα σπας ένα ποτήρι φέρνει ευτυχία;
Ανδρέας: Γκούλατσακ.
Μίκα: Μπα, το ξέρεις;
Ανδρέας: Ξέρω κι ένα άλλο ελληνικό, που σπας ένα κεφάλι και φέρνει δυστυχία.
Πάστα Φλώρα: Φαντάζομαι θα φας μαζί μας. Μια και μας παντρεύτηκες, πρέπει να φας μαζί μας.
Μίκης: Ωραίος καιρός σήμερα, ε;
Ανδρέας: Και τι μ' ενδιαφέρει, δεν πρόκειται ν' αμολήσω αϊτό.
Μίκης: Ελπίζω, dear sir, τώρα που γνωριστήκαμε, να 'ρθείτε και στο γάμο μου, με τη γυναίκα σας,
φυσικά.
Μίκα: Μίκη, αδύνατον.
Μίκης: Γιατί;
Μίκα: Για τεχνικούς λόγους. Και πρέπει να σας γνωρίσω εσάς τους δυο. Κύριοι, ο αρραβωνιαστικός
μου, ο άντρας μου.
Μίκα: Ανδρέα, σε παρακαλώ, κάνε μου μια χάρη. Τηλεφώνησε σ' εκείνη την κλινική, την...
Σίσυ: Αγία Αικατερίνη.
Μίκα: Ναι, γεια σου. Ρώτα, τι κάνει, αν ζει!
Ανδρέας: Ναι, παιδί μου. Αγία Αικατερίνη; Αγία Αικατερίνη; Η ίδια;
Στέλιος: Ποιος σκοτώθηκε;
Σίσυ: Ο Μίκης, μπαμπά, χτύπησε μ' ένα αυτοκίνητο;
Στέλιος: Βρε, το καημένο το παιδί... Πέθανε πολύ;
